Planine u Crnoj Gori

Kroz Crnu Goru se protežu Dinarske planine, koje izbrazdano kreću iz Slovenije i Hrvatske, na severu a dostižu svoju najveću visinu u unutrašnjosti Crne Gore, Albanije i Makedonije.


Planine u Crnoj Gori imaju veliko bogatstvo šumskog fonda tekućih voda prekrasnih pašnjaka pećina ...

Ljubišnja

Nalazi se na severu Crne Gore. Najviši vrh Dernečište ja na 2238 metara. Na njoj se nalazi rudnik cinka i olova "Šuplja Stijena". Planina jeprekrivena četinarskom šumom, poznata je po raznim endemičnim i lekovitim biljkama. Snega ima često i leti, a zimi padne i po nekoliko metara. Najbliži grad Pljevlja udaljen je oko tridesetak kilometara.

Bjelasica

Po mnogima najlepša planina Crne Gore. Dužina i širina iznose 30 kilometara u obliku kruga. U biser ove planine "Biogradsko jezero" slivaju se vode koje ostaju na površini planine. Bjelasica ima laku pristupačnost, veliko bogatstvo šumskog fonda i tekućih voda. Ovde su zelena leta i bele zime. Najviši vrh Bjelavice je "Crna glava", visoka 2139 metara

Garač

Nalazi se severozapadno od Podgorice. Pruža se pravcem severozapad - jugoistok. Poznat po mnogim istorijskim događajima.

Golija

Nalazi se severozapadno od Nikšića. Najvišlja tačka je 1945 metara. Severo- zapadno od planine Golije nalazi se Golijski kraj, poznat po stočarstvu.

Durmitor

Planina i nacionalni park u Crnoj Gori. Najviši vrh "Bobotov kuk" iznosi 2523 metara. Naziv potiče od keltskih reči " dru mi tore" odnosno planina puna vode. Predeli Durmitora, po lepoti i neokrnjenosti retko i autentično delo prirode, proglašeni su nacionalnim parkom 1952. godine. Smešten na severozapadu Crne Gore sa kanjonima Tare i ostalim delovima, ukupno zaizima površinu od 39 000 ha. Lepotu posebno draže 18 ledničkih jezera, nazvani "gorske oči". Najveće i najatraktivnije je Crno jezero, dva kilometra udaljeno od Žabljaka, zimskog turističkog centra Crne Gore. Među najlepšim ukrasima su i silovite reke koje su ovom području podarile velelepne kanjonske doline. Ovo mesto je prirodna vrednost naučnika i ljubitelja prirode.

Lovćen

Nalazi se u jugozapadnom delu zemlje i proteže se do obale Jadranskog mora. Najvišlji delovi su vrhovi "Štirovnik" i "Jezerski vrh" 1749 metara odnosno 1657.

Orijen

Najviša subadriatička planina dinarskog orogena. Najviši "Zubački kabao" je 1894 metara visok osim njega ima još šest vrhova iznad 1800 metara nadmorske visine. Kao jako krševita planina Orjen je bezvodna a pored toga tu pada najviše kiše u Evropi. Najizrazitiji je visokoplaninski predeo koji je je prekriven visokim bukovo-jelovim šumama.

Rumija

Planina na Crnogorskom primorju, između Skadarskog jezera i Barskog polja. Najviša tačka je na 1593 metara. Severoistočna strana je oskudna vodom, dok na jugozapadu ima više izvora i tri rečice Željeznica, Bunar i Međurječ. Nekada prekrivena gustim šumama danas samo ponegde delovi listopadnih i borovih šuma. Tu su još prostrani pašnjaci i na padinama manja naselja.

Sinjajevina

Nalazi se jugistočno od Durmitora, najviši Jablanov vrh je na 2203 metara. Na planini ima visoko planinskih pašnjaka

Somina

Na granici Crne Gore i Bosne i Hercegovine. Najviši vrh je Tikvina na 1601 metara. Dodiruje se sa Golijom i Njegošom od okolnih planina. Ime je dobila po istoimenoj četinarskoj žbu- nastoj biljci koja raste na visokoj nad- morskoj visini.

Hajla

Planina u sklopu Prokletija, na granici Kosova i Metohije i Crne Gore. Najvišlji deo je na 2403 metara.

Nacionalni park Lovćen

Koordinate: 42° 24′ 02" SG Š, 18° 49′ 33" IGD

Nacionalni park Lovćen se nalazi u jugoistočnom delu Evrope, u Crnoj Gori. Nacionalni park1952. godine. obuhvata centralni i najviši deo lovćenskog masiva, površine 6.220 hektara. Proglašen je Nacionalnim parkom

Smešten u jugozapadnom delu Crne Gore, uzdiže se sa ivica jadranskog basena, zatvarajući tako duge i vijugave bokeljske zalive, čineći zaleđe drevnom pomorskom gradu Kotoru.

Na relativno uzanom prostoru sreću se brojni i raznovrsni oblici reljefa, naglašeni u središnjem delu planine, gde se Lovćen najviše izdigao Štirovnikom i Jezerskim vrhom. Padine planine su kamenite, sa brojnim škrapama, jamama i dubokim vrtačama, dajući krajolicima specifičan izgled.

Nalazeći se na granici dve sasvim različite prirodne celine, mora i kontinenta, Lovćen trpi uticaje oba klimatska tipa. Specifičan spoj životnih uslova uslovio je razvoj raznovrsnih bioloških sistema.

Na području ovog nacionalnog parka značajnu vrednost čini kulturno-istorijsko nasleđe. Svojevrstan arhitektonski relikt, vredan pažnje, predstavljaju čuvene lovćenske serpentine. Stari put od Kotora vijuga uz Lovćen do Njeguša, živopisnog planinskog sela, u kojem se nalaze rodne kuće Petra II Petrovića Njegoša, znamenitog crnogorskog vladike i pesnika iz XIX veka i poslednjeg vladara Crne Gore, kralja Nikole I Petrovića.

Lovćenski kraj obiluje brojnim elementima narodnog graditeljstva. Autentične su stare kuće i seoska guvna, kao i kolibe u katunima - letnjim stočarskim naseobinama. Sa vidikovca, u neposrednoj blizini, pruža se nezaboravan pogled na Bokokotorski zaliv i Katunsku nahiju koju je čuveni Bernard Šo, kada je ugledao, nazvao Kameno more.

Lovćen

Lovćen je planina u Crnoj Gori. Ona se nalazi u jugozapadnom delu zemlje i proteže se do obala Jadranskog mora. Dva najveća vrha planine su Štirovnik (1.749 m) i Jezerski vrh (1.657 m). Na Lovćenu, na Jezerskom vrhu se nalazi mauzolej vladike i književnika Petra II Petrovića Njegoša u kome je sahranjen. Na planini se nalazi i Nacionalni park Lovćen. Na Lovćenu živi 1.158 vrsti biljaka od kojih su 4 endemske vrste.

Kontroverze oko mauzoleja

Najmonumentalniji spomenik nacionalnog parka Lovćen je Njegošev mauzolej, podignut na Jezerskom vrhu, mestu koje je ovaj istaknuti pesnik i mislilac još za života izabrao za večni počinak.

Njegoš je još za života sagradio na Jezerskom vrhu kapelicu u kojoj je docnije i sahranjen. Po austrijskoj okupaciji Crne Gore u vreme Prvog svetskog rata, ova je crkva srušena (i Njegoševo telo preneto u Cetinjski manastir) da bi ponovo bila obnovljena u vreme kralja Aleksandra, dvadesetih godina prošlog veka. Tadašnja komunistička vlast u Crnoj Gori je 1970. godine počela pripreme za njeno rušenje i izgradnju mauzoleja koji je u stilu bečke secesije zamislio vajar Ivan Meštrović. Meštrović, mada svetski poznat, nikada nije bio na Lovćenu.

Jugoslovenska javnost se uzbunila i masovno protestovala protiv kršenja Njegoševe poslednje volje i rušenja skromne zadužbine u korist monumentalne građevine kakvu Njegoš nikada ne bi želeo.